Bijna fluitend kwam hij binnen. Duidelijk lente. Rotterdam ging die dag eindelijk weer eens vrolijk lachend en uitgelaten over straat. Werd tijd. ‘Wanneer is je verbouwing klaar?‘ Hij zag hoe de lentezon tussen de raamposters door naar binnen stroomde. Hoe drie hagelnieuwe groentinten de winkel mooier, lichter en vrouwelijker maken dan zelfs ík me had voorgesteld. ‘In twee weken‘, antwoordde ik en ik dacht: ‘ook dát werd tijd. Heb het helemaal gehad. We kunnen niet eens de prachtige badlijn goed laten zien.’ Maar toch verkochten we. Ellen is superactief op Insta and it pays. Ze trok me die dag naar de tafel. Koffie erbij. ‘Welke stof voor de paskamer?’ We waren er snel uit. Nr 17 is beter dan 42. “Hey My-Sinner” zei ik toen in gedachten tegen alle klanten, “kom je de stof bekijken, voelen, ruiken? Dan trek ik iets leuks aan. Verkoop ik iets moois aan je. Prachtige badkleding. Én natuurlijk de rest. Want My Sin blijft My Sin. Bel maar. Wil & El.” Ja, zoiets zou ik schrijven. Over twee weken..