Vaak bedenk ik wat mijn bedovergrootouders al wisten: liefde kent vele vormen. Het vieren daarvan dus ook, en daarom My Sin, My Sin en nóg eens My Sin. Aan de Pannekoekstraat, maar dat wist je al.

Lieve lezer, zin in party party? Beetje edgy? Dansen? Verrassingen? Open-minded publiek? Kinky vind je gaaf? Koop dan bij ons je tickets voor Wasteland. Zaterdag 2 juli in Amsterdam van 13.00 tot 23.00. Zoek vooraf je outfit bij ons en dan past het dit keer wél, haha. 

Wasteland is met zijn start 28 jaar terug éen van de oudste fetish-events ter wereld. Dit jaar ga je niet op high heels want het is op een strand. Waar je wél je inspiratie vandaan haalt? Van Mad Max. Baroque. Gothic. Burlesque. Pin-up. Latex, plastic, leer, uniform, steam punk, body art, cross-dressing, haha, het kan niet op. Stof (“fabric”) mag zelfs dit keer, zolang het maar post-apocalyptic aan doet. Geen camera’s. Geen drugs. Parkeerplaatsen en lockers beschikbaar. Wilde je altijd al en durfde je maar half? Dan is nu je tijd. Love comes in many forms zeiden onze voorouders al. Daarom My Sin. En Wasteland dus.

Grappig eigenlijk hoe in de fetish-cultuur het woord spelen wordt gebruikt tussen minnaars. “Would you like to play with me” is een kinky variant van “ken ik jou niet ergens van?”. Samen spelen, zoals je dat vraagt op het schoolplein. Net zo puur. Net zo licht. Ondanks dat het spel wat donkerder is, gaat het net als toen over fantasie, rollenspel, leren en samen steeds beter worden, met hier en daar een bult, schram of bloedneus – who cares, die zijn na vier dagen weer verdwenen. De vriendschap blíjft echter en verdiept met elke encounter. Als het goed gaat. 

Mijn blik glijdt over de rekken in de winkel. Ik ben weer terug bij het nu. Het is mooi weer. Het vorige verhaaltje stamt alweer van afgelopen Kerst. Tussen de prachtige slippers van Uzuri – van betaalbaar tot exclusief – en badpakken van Pain de Sucre – in de paskamer zie je hoe goed het past en hoe mooi het staat – staat onze houten kast met geslepen glas en daarachter een vrolijke partij duistere snuisterijen. Love comes in many forms, haha.

Als ik jou blinddoek, verzet jij je niet. Dat hebben we afgesproken. Als ik ongegeneerd van jou durf te genieten, dan worden we allebei een stuk gelukkiger en daar worden we steeds beter in naarmate we het vaker doen. “Fall in love with a person who enjoys your madness. Not an idiot who forces you to be normal” las ik laatst. Hoe waar is dat. Althans voor mij. Verlang je naar iemands lijf. Iemands kus. Iemands vervoering. Leg dan ook je eigen ziel op tafel. Daar kun je het lang met elkaar op uithouden. Heel lang.

Ellen helpt een voluptueuze Schiedamse. Gierend van de lach hangen ze samen over de toonbank. Lange haren. Lage stem. Onbestemde leeftijd. Vanachter zou ik die niet durven schatten. Met een onvervalst Schiedamse tongval gniffelt ze dat de bikini toch echt te klein is. Van de week had haar vriend die hier gekocht. Dat doen vrij veel mannen. Sommige vrouwen vinden dat een gruwel maar ik vind het attent, een mooi deel van het minnespel en help ze daarom graag. “Ik zag het gelijk.. het lijkt nu alsof ik een heel goedkoop ding aan heb” Inmiddels draagt ze een prachtige Lise Charmel. Die past wél – erg goed zelfs – terwijl ze terloops bast dat niet alle Schiedammers sporen. Weer die lachsalvo. Afrekenen.

Ik observeer Ellen. Eerst de relatie, dan de prestatie, las ik óok laatst. Als íemand dat kan, is het mijn zus. En ze is vrolijk. Soms krijgen we de kriebels van elkaar, haha, maar dan weer ben ik ronduit jaloers op haar. 

Een man van rond de 50 komt binnen. Slank. Knap zelfs. Hem staat zowat alles. Een tweede volgt. Aarzelender. Zoekt Hom. Hebben we. Al heel lang, maar kijk ook eens naar Clever. Manstore natuurlijk. Rolf Benz misschien. Dáár zit de innovatie. Twee vrouwen van midden twintig uit Amsterdam. Verdwijnen achter het velours, passen en verschijnen weer. Babbelen honderduit. Worden enthousiast. El voegt toe wat ze zelf nooit gepakt zouden hebben. Het woord sexy valt een keer of zes. Blij de straat weer op. My Sin – met paskamers om blij te worden. Als was het een voorspel. Aandacht. Aandacht. Aandacht. My Sin.

Je wordt beter als je je goed kleedt, denk ik vaak bij mezelf. Zekerder. Online volg ik een man die zijn directiebaan opzegt om het verband tussen leiderschap en seks uit te diepen. Zijn stelling is dat mannen betere leiders worden als ze hun erotiek op orde krijgen. Benieuwd naar zijn podcast, maar dan moet ik eerst klaar zijn met die van twee lesbiennes uit Den Bosch – de Potcast. Met een t, haha.

De deur opent weer. Beige sjaal. Haar in een knotje. “Ik kom voor mijn gordel.” Onwillekeurig gaan haar handen over haar heupen. Ook zij verdwijnt vrolijk in de paskamer. “Zo mooi..” ze zucht. “Je wordt gewoon zo hebberig hier”. Da’s de tweede al die dit woord gebruikt vandaag. Dat zou ik toch in mijn pensioen terug moeten kunnen zien, peins ik wel eens. 

Ik denk dat ik oud word en nog dood ga hier in de Pannekoek. So let’s party. Lieve klant. Vergeet je post-apocalytische dress niet. Of slip. Het kan morgen de laatste zijn. My Sin. My Sin. My Sin. En vergeet niet, love comes in many forms.