De grote glitterbol van zoon Tim draait traag zijn rondjes boven de ingang als de telefoon gaat. Tegelijk opent een stel van midden dertig de deur en komt daarachter een vrouw alleen binnen. Het is winter. Bijna kerst. Niet koud nog. ‘Het zal het klimaat wezen’, bedenk ik, terwijl ik Telefoon vertel dat haar godinnen-body transportproblemen heeft. Stel & Vrouw dwarrelen door de mooiste lingerie die ik ooit inkocht. Roomwit. Diepblauw. Half-kuis. Opengewerkt. Zwart natuurlijk. En bloedrood want het is december. Ditte? vraagt zij schuin omhoog. ‘Of ditte?’ Haar handen glijdend over de stoffen. Haar verbeelding aan het werk. Haar lief opwarmend. ‘Of zoiets.. vind je hiervan?’

Terwijl hun blikken intenser worden, zie ik uit mijn ooghoek hoe buiten de kerstboom scheef tegen mijn gevel leunt. Zijn lampjes doen echter wél hun best en samen stralen ze zo toch geborgenheid uit. Gezellig. Warm. Chique. ‘Net een mensenlijf’, schiet het door mijn hoofd. ‘Zelden perfect, maar met goeje versiering uiterst aangenaam om in je buurt te hebben.’ Ik beantwoord de wat schuchtere vragen van het stel en beeld me als contrast in hoe het is met een vers-geurende kerstboom in je bed. ‘Na al die jaren nog steeds die kinks’ lach ik net niet hardop. In plaats daarvan loop ik naar de vrouw die nu haar smartphone omhoog houdt en me vragend aankijkt.

‘Selfie?’ Ik zie haar lijf. Zeker fraai. Zelfs nog half in de paskamer hangend kan ze elke vriendin of vriend teasen met haar billen en god-almachtige rest. Ze gaat er eens lekker voor staan. Ik fotografeer. Alles vol in beeld. ‘Deze?’ appt ze vrolijk naar de andere kant. Ze verdwijnt achter het groen velours en komt weer tevoorschijn. Weer een foto. ‘Of liever dit?’ appt ze weer en buigt nu zover voorover dat je, zelfs aan de andere kant van de stad zittend, uit bijzonder hout gesneden moet zijn om niet blozend je directievergadering (‘haha, ja daar zit ie in’ schatert ze) bruut af te breken om hals over kop thuis een vervroegde kerst – het jaar was toch al kut, laten we eerlijk wezen – in te zetten, de kerstballenplaylist van afgelopen jaar op te zoeken en vier nieuwe kaarsen van plantaardige was aan te steken, om, als alle damp na het zoenen weer is opgetrokken, bij elkaar te schuilen tegen de wereld. Na nog een laatste close-up koopt ze twee sets voor de feestdagen met dubbele slipjes. Ik suggereer aanvullende snuisterijen voor de liefde, maar nee. ‘Niet iedereen heeft het geduld voor een massagekaars’, lacht ze. 

Lieve clientèle. Het is weer kerstmis en het was een raar jaar. Met liefde en verdriet. Met verleiding, geilheid en verlies. Alsof de duvel ermee speelde, het zat er weer allemaal in. En wéer zijn we een completer mens. El en ik speelden My Sin. Tim en ik voor het eerst gezinnetje. Nieuwe klanten kwam bovenop de kring die voor mooie onderkleding gaat. 

Vrouwen, mannen en alles ertussenin, waar jullie ook zitten, ik wens jullie simpele dingen toe. Dat je let op elkaar. Dat iemand mag schuilen bij je als ie scheef hangt. Dat we niet alleen op onze verpakking letten, maar vooral menselijkheid uitstralen. Dicht bij onszelf blijven. Er zijn voor de kinderen. De buren. Dat we van 2022 daarmee een beter jaar maken. ‘Onverbeterlijk’ zegt een stemmetje in me als ik de kortingspunten van Selfie bijschrijf. ‘Je wenst precies als vorig jaar – en wat kwam ervan terecht?’ Nu ja, mensen. Tóch fijne feestdagen allemaal. En als bonus een zo voorspoedig mogelijk 2022.’

Ik doe de lichten uit en sluit de winkel. Pannekoek is leeg bijna nu. Hihi.. Een kerstboom in je bed.. Vast heel vervelend. Hoewel.. Zo’n piek.. 😊