Zondag. Mid september. Met Schoonzus op de canapé. Schrijver entert in donkerblauw. Stel drentelt tussen de rekken. Schoonzus woont in Sicilië en heeft een set prachtige tekeningen voor me. Tien sensuele kunstwerkjes in een gouden lijstje. Aan de muur? In de paskamers? Etalage? Ze verleiden op zijn Italiaans. En we hebben nu al de mooiste lingeriewinkel van Rotterdam. Schoonzus komt wat moeizaam overeind, haha, liep gister een wandeltocht.

Wat hebben El en ik eigenlijk voor vak? Een vak van dicht op je huid. Van cups. Van omvang. Van híj gaat strak in pak en ík in sexy. Van wat moet er dan onder. Van mooi lijf – echt – jeetje mina. Van punten bijschrijven voor kortingen. Van wow pittig dit en glamourfotografie bij Art&Soul. Van weifelende mannen terwijl hun lief, vrouw, man, minnares, onderdanige of zelfs ex zichzelf keurt in onze barokke spiegels, terwijl op straat – buiten het zicht van decolletés, snuisterijen, witte bips en dito kousen – een voorbijganger doet of onze etalage hem niet interesseert, terwijl ik beter weet. Véel beter zelfs. Een vak van zo’n volle borsten dat alles altijd wiebelt. Van écht gaaf dit, maar mijn man.. Van Het masker met de veren mag middernacht pas af . Van ik hoop dat dit alles wel privé blijft. Haha, een vak van het leven zélf dus.

Lieve klant. Zomer ’24 werd alsnog 28 graden. Heerlijk! Deur open. Nederland gelijkspel tegen de Fransen. Ik heb me rot gewerkt. En nu iedereen weer terug is, is het míjn beurt. De spullen zijn mooi en sexy. En ik, jong meisje van achter in de 50, droom van misschien wel een maand lang op mijn scooter met wapperhaar, fladderjurk, noppen op rode stof, lachend naar de mannen onderweg. La Dolce Vita, maar dan wat minder Anita Ekberg zeg maar. Rieten mandje achterop – tante Pollewop op reis.

O ja, zondag, mid september. Vrouw loopt binnen. Zomers. “Werd hier naartoe verwezen. Deed al zó vaak een miskoop. Hangt het op maat of op kleur?” Ze draagt maat 36, maar qua buste 70D. Vader met zoontje van een jaar of acht. “Even wat vragen – die Aubade-set?” Hij wijst richting etalage. Zoontje kijkt onbevangen van Pa naar etalage, naar mij en weer terug. Naam van Mams komt voorbij.

Lieve klant, wil je een glamour foto? Doe het via óns: “Het gevoel dat je bijzonder bent, je een model voelen,  je sexy voelen, dat is onbetaalbaar”. Je kunt kiezen uit drie fotografen. Ben vorige week zelf geweest. Prachtig geworden. Zwart-wit van mijn middel tot mijn kruin. Steels. Vrouwelijk. Mooier dan in het echt, hihi. Toon het resultaat net op mijn i-Phone aan Schrijver. Hij reageert precies goed, de schat. Probeer het ook eens, je kunt er weer jaren mee vooruit 😊

2 oktober gaf Boudoir Sublime Glamour Fotografie een modeshow met Voila in de Van Oldenbarneveltstraat. Fashion for a Future. Ze gaven paar prijzen weg. Wij doneerden goodie-bags met kortingskaart. De opbrengst was voor Villa Joep, voor kinderen met kanker.

Waarom My Sin ook weer, lieve klant? Er was niks in Rotterdam. Ik zat in een vrouwengroepje. Was 27. Praten. Uitgaan. Onderzocht mijn seksualiteit. Kwam erachter dat vrouwen wel wilden maar er was geen goede winkel voor. Begon met een vriendin, Lenie, 13 jaar ouder dan ik. Ik was de vlinder van ons twee – had ik iets opgezet, dan ging ik weer verder. En zie nu: 36 jaar stormen en dips overleefd, met zus Ellen Gen Z helpend op het pad naar zelfbewustzijn en verleiding. Weet je, die fantasie? Je moet ze verwezenlijken. Je verlangt ernaar. Je kleedt je ernaar. Maar dan wel goed. Niet plat. Dus: Nico Olivier. Prelude. Obsessive. Cosabella. Lise Charmel. Jolidon. Pain de Sucre. Bracq. Catanzaro. Manstore. En natuurlijk, als je wil, het ruigere spul zoals Bizonder. Bij ons kun je je lol op. Hoe was het ook weer? “Some of the best moments in life are the ones you can’t tell anyone about”.

Zondag, mid september. Een stel komt uit de kelder. Het gesprek gaat over party party. Ze moesten een foto insturen én hun motivatie. Lachend vertellen ze dat ze werden geweigerd. Ze gaan het nogmaals proberen. Maar nu in tenue My Sin én goed gefotografeerd.

En ikzelf? Druk vooral. En eros? Ach, Hans was de liefde van mijn leven. Aannemer. Gaf de winkel de slag tot wat het nu is. Ik het slopen. Hij de verbouwing. El en ik de kleur, stoffen, mahonie meubels van Marktplaats. Natúurlijk denk ik vaak aan hem. Stap ik op de scooter, dan zet ik misschien wel een knuffel achterop: “Ga je mee, lief, gaan we samen de hort op.”

Het wordt herfst. Tot binnenkort, lieve klant. Je bent welkom.

Ook namens Ellen.

Wil