Gisteren komt ze binnen. 24. Samenwonend. Middelgrote stad. Workshop in Rotterdam. Vond ons via Google. De verhalen op onze website gaven vertrouwen. De foto’s. De taal. “Heeft het toch zin, zo’n site”, gaat het op zo’n moment door mijn hoofd natuurlijk.

Nerveus is ze, dus tussen de resten behang, verf en tapijt bied ik haar kruidenthee aan op de bank die we een maand terug van marktplaats haalden. Een Vrouwenbank. Past mooi bij de twee kasten. Oók mp. Ze komt goed uit haar woorden en God, wat kan ik daar jaloers op zijn. We praten over vrouwen. Over preutsheid toen en nu. Weet je trouwens, beste lezer, dat we volgers kwijt zijn zodra Ellen’s post op Instagram spicy wordt? Tsja.

We praten over haar schroom. Over waarom ik 33 jaar terug My Sin startte: laagdrempelig, idealistisch en mooi i.p.v. sleazy. Zij vertelt over haar workshop, waarin zich een draad ontwikkelde dat je als vrouw van seks mág houden. Hoeft niet. Mág. Haar open heldere ogen spreken meer nog dan haar mond: “en dáarvoor zoek ik lingerie. Mijn vriend houdt van wit. Ikzelf zoek misschien wat stoerders.” Inmiddels voelt ze zich veilig. Haar schroom is verdwenen. Ze is op haar gemak en ontspant en met haar godinnenlijf kan ze model staan met elk van onze nieuwe supermooie badpakken.

Een jonge vrouw die een tijdje binnen is en wier leven ik – ik weet het zeker – in die tijd definitief verander. Door ons gesprek. Door mijn rust en advies. Door ons gegiegel-met-serieuze-ondertoon. Door waarmee ze huiswaarts keert: één van onze nieuwste trillers – prachtig ontworpen – plus iets prachtig wits om hém te plezieren maar ook iets zwarts en duisters voor haarzelf. Ze komt zeker terug, dat weet ik. Appte vanochtend al. Volgende keer ook iets leuks voor het lijf van haar lief?

My Sin. Onze ervaring en jullie levenslust.