De geel-blauwe graafmachine op onze etalage hangt wat scheef. L-942-EG doet het nummerbord. Chloé en Dominique staan ervoor. Zeven en vier jaar oud. ‘Weet je wat het woord was dat we moesten verzamelen?’ Dominique zegt het me meer dan dat ze ‘t vraagt. “Aboutale”. 

Ik blijf haar verwachtingsvol aankijken.

‘Toen ik het had, heb ik hem een brief gestuurd. En Aboutale stuurde er eentje terug. Want ik wil de kinderburgemeester worden.’

Even blijft het stil. Zelfs de graafmachine houdt zijn adem in. Chloé fronst. Naarmate het succes van haar grote zus groeit, voelt zij zich nietiger en daar is het leven niet voor bedoeld. Vlak voor de tranen, grijp ik in. ‘Ohh wat fijn, maar een burgemeester kan het niet alleen. Die heeft hulp nodig. Wordt Dominique kinderburgemeester, word jij assistent. Een assistent-burgemeesteres.’

De situatie is gered.  

‘Twee zijn omgevallen’ peinst Chloé. Ik volg haar blik en zie de modellen met exotisch geprinte bikini’s en badpak. Erachter staat het superfijne strandjurkje. Zoiets moet elke vrouw in de kast hebben. ‘Die waren moe.’ zeg ik. ‘Ik heb ze op hun rug gelegd.’ Alledrie schieten we in de lach. 

Het Maagd van Holland Kwartier is een fijne omgeving voor onze winkel. Vrolijk zeggen we elk jaar dus Ja als De Kleine Kapitein zijn speurtocht organiseert. Hihi. Assistent-burgemeesteres.